Neem nu Alexander Zverev, de nummer twee van de wereld die sinds z’n kindertijd met type 1-diabetes kampt. Al sinds zijn drieënhalve levensjaar leert hij omgaan met bloedsuikers, insuline-injecties en een strikte levensstijl – dat allemaal terwijl hij op het allerhoogste niveau speelt. Hij gebruikt geen insulinepomp, maar vertrouwt op een glucosemeter die door de ATP is toegestaan. Bovendien wil hij niet enkel winnen, maar ook sensibiliseren via een eigen diabetesstichting. Bijzonder knap.
Maar hij is dus de enige niet. De Fransman Alexandre Müller, dé verrassing van begin dit jaar na zijn winst in Hongkong, heeft de ziekte van Crohn – een chronische darmontsteking die z’n fysieke paraatheid danig verstoort. Vlak voor een match moet hij rekening houden met buikklachten, vermoeidheid of plotse toiletbezoeken. Toch blijft hij knokken, én stijgen op de ranking.
Wanneer wilskracht de perceptie overstijgt
Bij de vrouwen zijn er eveneens straffe verhalen. De Slowaakse Rébecca Šramková, op dit moment de nummer 36 van de wereld, is vrijwel blind aan één oog. Een serieuze handicap in een sport waar reflexen en oog-handcoördinatie cruciaal zijn. Maar het weerhield haar er niet van om te blijven dromen én te presteren. Ondanks haar slechtziendheid is ze een speelster van wereldklasse.
Haar persoonlijke verhaal dwingt overigens nóg meer respect af: ze werd als tiener door haar familie buitengesloten vanwege haar relatie, en moest het op haar eentje zien te redden. Die moeilijke periode gaf haar net dat tikkeltje extra vechtlust – iets wat je duidelijk merkt op het veld.
Wat al deze spelers verbindt? Ze winnen niet alleen punten en sets, maar voeren dus ook een stille strijd: tegen hun lichaam, tegen vooroordelen, en soms ook tegen zichzelf. En net dat maakt hun prestaties nog indrukwekkender dan de cijfers op het scorebord, die al zeer impressionant is. Daar doen we bij Golden Palace News onze hoed voor af…
