Carlos Alcaraz heeft op jonge leeftijd al vier Grand Slam-titels op zijn naam staan. Toch is achter de glimlach van het wonderkind een jonge kerel te zien die nog volop op zoek is naar zichzelf. Is hij een geboren winnaar, of gewoon iemand met geluk en talent? De Netflix-miniserie Carlos Alcaraz: My Way toont een eerlijke, soms breekbare Alcaraz — ver weg van het beeld van de onwankelbare atleet. Geen taboes, geen façade.
Hotel Mama
Hoewel hij wereldfaam geniet, woont Alcaraz nog altijd bij zijn ouders in El Palmar. Zijn familie is zijn houvast, maar de camera legt al snel ook zijn onzekerheden bloot. “Ik ben bang dat tennis op een gegeven moment een verplichting wordt,” aldus Carlos. Hij wil zijn carrière op zijn eigen tempo vormgeven, wars van het rigide pad dat vaak van sportsterren wordt verwacht. Zijn agent Albert Molina zegt het treffend: “Als je hem opsluit in een systeem, stopt hij binnen drie jaar met tennis.” Talent, ja — maar ook nood aan balans.
Feesten om niet te breken
Wat opvalt in de documentaire is hoe kwetsbaar Alcaraz zich opstelt. We zien hem huilen bij blessures, boos reageren op kritiek van zijn entourage, maar ook… het feestbeest uithangen. Zo trok hij na zijn uitschakeling op Roland-Garros in 2023 met vrienden naar Ibiza om even ‘alles los te laten’, zoals hij het zelf noemt. Een uitstap die vruchten afworp, want enkele weken later triomfeerde hij op Wimbledon.
Het lijkt erop dat zulke uitspattingen essentieel zijn voor zijn mentale gezondheid. “Als ik nog toernooien wil winnen, moet ik het tennis soms even laten voor wat het is”. Nog een voorbeeld: na zijn nederlaag op de US Open in 2024 sloeg hij een volledige trainingsweek over om te genieten van een Formule 1-weekend. Tot grote frustratie van zijn coach, of wat dacht je.
Dromen, maar zonder zichzelf te verliezen
Carlos Alcaraz droomt luidop van een carrière zoals Nadal, Federer of Djokovic. Maar hij beseft ook dat daar offers bij horen. “Je moet een slaaf worden,” waarschuwt zijn coach, met instemming van Nadal. Federer blijft genuanceerder: “Hij moet ook van het leven genieten, vrienden maken, hobby’s hebben… Maar hij gaat wel keuzes moeten maken.” Die uitspraak vat het ‘dilemma’ van Alcaraz perfect samen: hoe groei je door zonder jezelf te verliezen? De toekomst zal het verder uitmaken…
